Eski Türkçede bel ne demek? Eski Türkçe bél “1. gövdenin orta kısmı, 2. “iki dağ arasındaki alçak yer” sözcüğünden gelişmiştir. Eski dilde bel ne demek? Bel: [bîl] (Akadca’daki Belu’dan) sahip, efendi, tanrı, efendi, Mevla, Çalap anlamına gelir. Orijinal bir isimden ziyade bir “sıfat”tır. “Tanımlayıcı”, Babil İmparatorluğu’nda çeşitli tanrılara hitap etmek veya onları tanımlamak için kullanılırdı. Aba eski dilde ne demek? aba (I) 1. isim, günlük dilde Abla. 2. isim, günlük dilde anne. Eski dilde leb ne demek? Leb-değmez, harf oyunlarına dayanan bir edebî sanat olup, içerisinde hurûf-ı şeeviyye, yani dudak ve dış dudak ünsüzleri (b, p, m, v, f) bulunmayan…
Yorum Bırak